إمام حجت حافظ شیخ الإسلام أبوعبدالله أحمد بن
عبدالله بن یونس بن عبدالله بن قیس تَمِیمِي یَربُوعِي کُوفِي از محدثین و پدر
أبِي حَصِين عبدالله بن أحمد بن یونس می باشد. گاهی او را منسوب به جدش می کنند، و
أحمد بن یونس می گویند.(1، 8و 9) نامبرده از سُفیان بن سعید ثورِي، سُفیان بن عُیَینَه،
زائده بن قُدامه ثقفِي، عاصم بن محمد بن
زید بن عبدالله بن عمر بن خطاب، عبدالرحمن بن أبِي زَنَّاد، إسرائیل بن یونس، لیث
بن سعد مصرِي، مالک بن أنَس، إبراهیم بن سعد، إسماعیل بن عیاش، حسن بن صالح بن
حَیّ، حفص بن غیاث، ریاح بن عمرو قیسِي، زُهَیر بن معاویه جُعفِي، سَوَّار بن
مُصعب هَمدانِي، أبِي الأحوص سَلام بن سُلَیم حنفِي، عبدالله بن عمر بن حَفص بن
عاصم بن عمر بن خطاب، أبِي شهاب عبدربه بن
نافع حَنَّاط، عبدالعزیز بن عبدالله بن أبِي سَلَمَه ماجِشون، عبدالملک بن ولید بن
مَعدان ضبعِي، عبیدالله بن إیاد بن لَقِيط سدُوسِي، عَطَّاف بن خالد مخزومِي، علِي
بن فُضَیل بن عیاض، عمرو بن شِمر جعفِي، عَنبَسَه بن عبدالرحمن قُرَشِي، فُضَیل بن
عِیَاض، قیس بن ربیع أسدِي، محمد بن راشد مَکحُولِي، محمد بن طلحه بن مُصَرِّف،
محمد بن عبدالرحمن بن أبِي ذئب، محمد بن عبدالرحمن بن أبِي لیلی، محمد بن مسلم
طائفِي، مسلم بن خالد زَنجِي، مُعَرِّف بن واصل، منذل بن علِي عنزِي، نافع أبِي
هُرمس، یعلی بن حارث مُحاربِي، یعقوب بن عبدالله قُمِي، پدر بزرگش یونس بن عبدالله
بن قیس یربوعِي، أبوبکر عَیَّاش و مردمانی دیگر حدیث روایت نموده، و از او بُخارِي،
مُسلِم، أبوداؤد، أبوبکر عبدالله بن محمد بن أبِي شَیبَه، حَجَّاج بن یوسف شاعر،عَبد
بن حُمَید کشِي، أبوزُرعَه عبیدالله بن عبدالکریم رازِي، أبو حاتم محمد بن إدریس
رازِي، محمد بن عبدالرحیم بَزَّاز معروف به صَاعِقَه، یوسف بن موسی بن راشد
قَطَّان، حارث بن محمد بن أبِي أسامه تمیمِي، إسماعیل بن عبدالله سَمُّویه
أصفهانِي، إسحاق بن حسن حربِي، إبراهیم بن یعقوب جوزجانِي، أبوجعفر أحمد بن علِي
بن فُضَیل خَزَّاز مقرِئ، إبراهیم بن إسحاق حربِي، إبراهیم بن حسین بن دَیزِيل
هَمدانِي، إبراهیم بن شریک أسدِي، أحمد بن یحیی حلوانِي، إسماعیل بن إسحاق قاضِي،
سعید بن مروان بغدادِي ساکن نَیشاپور، عباس بن فضل أسفاطِي، أبوبکر عبدالله بن
محمد بن نعمان بن عبدالسلام أصفهانِي، فضل بن عباس حَلَبِي، محمد بن أحمد بن مثنی
خالوی أبِي یَعلَی مَوصِلِي، أبو حَصِين محمد بن حسین وادعِي قاضِي، موسی بن سعید
دَندانِي و تعدادی دیگر روایت نموده اند.(1)
احمد بن
حنبل می گوید: احمد بن عبدالله بن یونس یربوعی کوفی شیخ الاسلام است. نسائی او را
ثقه گفته است. عجلِي می گوید: او ثقه و صاحب سنت است. ابوعبید آجرِي به نقل از
ابوداود می گوید: از احمد بن عبدالله بن یونس یربوعی شنیدم، که می گفت: در هنگام
فوت أعمش من 14 ساله بودم، و ابوحنیفه، مسعر و ابن أبِي لیلی را دیدم. ابوداود
تولد او را در سال 134 هجری قمری و مطین در سال 133 هجری قمری گفته اند. ابن قانع
او را ثقه، قابل اعتماد و ثابت گفته است.(2)
امام
ابومحمد عبدالرحمن بن أبِي حاتم رازِي در کتاب الجرح والتعدیل می نویسد: از پدرم و
ابازرعه رازِي شنیدم، که می گفتند: ابوعبدالله احمد بن عبدالله بن یونس یربوعی
کوفی از سفیان ثوری و مالک بن مغول حدیث شنیده، و ما از او نوشته ایم. ابن أبِي
حاتم می گوید: از پدرم رحمه الله شنیدم، که می گفت: موصوف ثقه و قابل اعتماد است.(3)
امام محمد
بن حبان بستی در کتاب تقریب الثقات احمد بن عبدالله یربوعی را در شمار ثقات آورده،
و می نویسد: أبوعبدالله احمد بن عبدالله بن یونس یربوعِي از جمله اتباع تابعین و
از اهالی کوفه بوده، و در سال 227 هجری قمری وفات یافته است.(4)
امام محمد
بخارِي در تاریخ کبیر وفات ابوعبدالله احمد بن عبدالله بن یونس یربوعی کوفی را در
کوفه به ماه ربیع الآخر سال 229 هجری قمری آورده است.(5) بعضی از محدثین گفته اند:
وفات او در شب جمعه که پنج شب از ماه ربیع الآخر باقی مانده بوده، و به عمر 94
سالگی بوده است.(2)
محمد بن
سعد در کتاب طبقات می نویسد: احمد بن عبدالله بن یونس کنیه اش ابوعبدالله و وابستۀ
خاندان یربوع از قبیۀ تمیم است، او به روز جمعه پنج شب باقی مانده از ماه ربیع
الآخر سال 227 هجری قمری درگذشته است، محدثی مورد اعتماد و بسیار راستگو و پای بند
سنت و جماعت بوده است.(6)
امام شهاب
الدین ابی الفلاح عبدالحی بن احمد بن محمد
بن عماد حنبلی در کتاب شذرات الذهب آورده است: مردی از امام احمد بن حنبل سوال
کرد: از چه کسی حدیث بنویسم؟ امام احمد
گفت: به نزد احمد بن عبدالله بن یونس یربوعِي برو، که او شیخ الإسلام است، و از
جملۀ ثقات و ثابتین می باشد. ابن عماد حنبلی وفات احمد بن عبدالله بن یونس یربوعی
کوفی را در سال 227 هجری قمری به سن 94 سالگی گفته است.(7)
منابع و مآخذ:
1 – تهذیب الکمال – جلد اول – صفحه 375، 376، 377و
378 – تالیف حافظ جمال الدین مزِي – عربی.
2 -
تهذیب التهذیب - جلد اول - صفحه 100و 101 – به شماره 87 – تالیف حافظ ابن حجر
عسقلانِي – عربی.
3 –
الجرح والتعدیل – جلد دوم – صفحه 16 – به شماره 79 – تالیف ابن ابی حاتم رازی –
عربی.
4 –
تقریب الثقات – صفحه 188 – به شماره 824 – تالیف امام محمد بن حبان بستِي – عربی.
5 –
تاریخ کبیر – جلد دوم – قسم دوم – صفحه 5 – به شماره 1502 – تالیف امام محمد بن
اسماعیل بخاری – عربی.
6 –
طبقات – جلد ششم – صفحه 864 – تالیف محمد بن سعد کاتب واقدی – ترجمه دکتر محمود
مهدوی دامغانی – فارسی.
7 -
شذرات الذهب – جلد دوم – حوادث سال 227 هجری قمری – تالیف ابن عماد حنبلی – عربی.
8 –
الکاشف – جلد اول – صفحه 24و 25 – به شماره 52 – تالیف امام ابوعبدالله شمس الدین
ذهبِي – عربی.
9 - لغت نامه دهخدا - جلد اول - صفحه 1227 – تالیف
علامه علی اکبر دهخدا – فارسی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر