۱۳۹۷ بهمن ۱۷, چهارشنبه

مَحمُود بن غَیلان عَدَوِي قرشِي مَروَزِي


مَحمُود بن غَیلان عَدَوِي قرشِي مَروَزِي:
   إمام حافظ و حجت أبوأحمد محمود بن غَیلان عَدَوِي قرشِي مَروَزِي از موالی بنِي عدِي، محدث مرو و از أئمه حدیث بوده، و در شهرهای بغداد و مرو زندگی می کرده است. احادیث وی را صاحبان کتب شش گانه حدیث بدون از أبِي داؤد سجستانِي در کتب شان آورده اند.(4و7)
   موصوف از إبراهیم بن شهید، أحمد بن صالح مصرِي، أزهر بن سعد سَمان، أزهر بن قاسم راسبِي، إسماعیل بن علیه أسدِي، بِشر بن سِرِي بصرِي، حُجَین بن مثنی یمامِي، حسین بن حریث خزاعِي، حسین بن علی جُعفِي، حسین بن محمد تمیمِي، حفص بن عمر بن عبید طنافسِي، أبِي أسامه حماد بن أسامه قرشِي، حمید بن حَمَّاد بن أبِي الخُوَار تمیمِي، ربیع بن روح حمصِي، زید بن حباب تمیمِي، سعید بن عامر ضُبَعِي، سُفیان بن عُقبه سوائِي، سُفیان بن عُیینه بن میمون هلالِي، سلیمان بن حرب واشحِي، شَبابه بن سَوَّار فزارِي، أبِي عاصم ضَحاک بن مَخلَد نبیل، عبدالله بن بکر سَهمِي، عبدالله بن نُمَیر همدانِي، أبِي عبدالرحمن عبدالله بن یزید مُقرئ، عبدالحمید بن عبدالرحمن حِمَّانِي، عبدالرزاق بن هَمَّام حمیرِي، عبدالصمد بن عبدالوارث تمیمِي، عبدالملک بن إبراهیم جُدِّي، عبدالملک بن عمرو قیسِي، عبیدالله بن موسی عبسِي، عثمان بن عمر عبدِي، عثمان بن یمان، علاء بن عبدالجبار أنصارِي، علِي بن حسن بن شقیق عبدِي، علی بن حسین بن واقِد قرشِي، عمر بن عُبید طَنافِسِي، عمر بن یونس یمامِي، أبِي نعیم فضل بن دُکَین ملائِي، فضل بن موسی سِينانِي، قَبیصه بن عقبه سوائِي، قریش بن أنس، کثیر بن هشام کلابِي، مُحرِز بن وَضَّاح، محمد بن بِشر عبدِي، محمد بن بکر بُرسانِي، محمد بن خازم أعمی، محمد بن ربیعه کِلابِي، محمد بن سابِق، محمد بن عبید طنافِسِي، محمد بن فضل عارم، محمود بن آدم مروزِي، معاویه بن هشام أسدِي، مُؤَمِّل بن إسماعیل عدوِي، موسی بن إسماعیل تبوذکِي، نصر بن خالد مَروَزِي نحوِي، نضر بن شُمَیل مازنِي، أبِي نضر هاشم بن قاسم لیثِي، هاشم بن مَخلَد ثقفِي، هشام بن عبدالملک باهلِي، وکیع بن جَرَّاح رؤاسِي، ولید بن مسلم قرشِي، وَهب بن جریر بن حازم أزدِي، یحیی بن آدم بن سلیمان أموِي،، یحیی بن إسحاق سَیلَحِينِي، یحیی بن سُلَیم طائِفِي، یزید بن هارون واسطِي، یعلَی بن عبید طنافِسِي، أبِي أحمد زُبیرِي، أبِي داود حَفَرِي، أبِي داود طیالِسِي، أبِي سُفیان حِمیرِي، أبِي عامر عَقَدِي، أبِي معاویه ضَرِير، أبِي الولید طیالِسِي و تعدادی دیگر حدیث روایت نموده اند. و از وی  جماعتِي از جمله إبراهیم بن إسحاق حربِي، إبراهیم بن إسحاق ثقفِي، إبراهیم بن أبِي طالب نیشابورِي، إبراهیم بن یوسف هسنجانِي، أحمد بن سیار مروزِي، أبوعبدالرحمن أحمد بن شعیب نسائِي، أحمد بن عبدالله بن محمد ختلِي، أحمد بن علِي الأبار، إسحاق بن إبراهیم بن أحمد بن عبدالله معروف به ابن النَّابتِي، إسحاق بن إبراهیم بن یونس منجنیقِي، إسحاق بن أحمد بن إسحاق خزاعِي، إسحاق بن حسن حَربِي، إسماعیل بن إسحاق بن إسماعیل قاضِي، إسماعیل بن موسی بجلِي، جعفر بن أحمد بن نصر حصیرِي، جعفر بن أحمد بن عمران شیبانِي، جعفر بن محمد بن حسن فریابِي، حسن بن سُفیان شیبانِي، حسن بن علِي بن شَبِيب مَعمَرِي، حسن بن حماد ضبِي، حسین بن إدریس بن مبارک أنصارِي، حسین بن إسحاق تسترِي، صالح جزره، عباس بن أحمد بن محمد قطیعِي، عباس بن أحمد بن محمد بن عیسی برقِي، عبدالله بن أحمد بن محمد بن حنبل شیبانِي، عبدالله بن عبدالرحمن دارمِي، عبدالله بن محمد بن حَیَّان بن فروخ بن مُقَیر بغدادِي، عبدالله بن محمد بن أبِي الدنیا قرشِي، عبدالله بن محمد بن سلم همدانِي، عبدالله بن محمد بن سَیَّار، عبدالله بن محمد بن عبدالعزیز بغوِي، عبدالله بن محمد سعدِي، عبدالله بن موسی بن أبِي عثمان دهقان، عبدالله بن محمد بن ناجیه، عبدالرحمن بن محمد بن سلم رازِي، عبدالعزیز بن محمد بن دینار عابد، عبدالملک بن محمد فاکهِي، عبیدالله بن عبدالکریم مخزومِي، علیک رازِي، قاسم بن یحیی بن نصر ثقفِي، محمد بن إبراهیم نیشابورِي، محمد بن إدریس بن إیاس سامِي، محمد بن إسحاق بن جعفر صاغانِي، محمد بن إسحاق بن خُزَیمه بن مغیره سلمِي، محمد بن إسحاق ثقفِي سراج، محمد بن إسماعیل بخارِي، محمد بن إسماعیل صائغ، محمد بن أیوب بجلِي، محمد بن جابان جُنَید نیشابورِي، محمد بن جعفر ربعِي، أبوجعفر محمد بن حبویه نَحَّاس، محمد بن حسن بن مکرم بغدادِي، محمد بن شاذان نیشابورِي، محمد بن عبدالله بن سلیمان حَضرَمِي، محمد بن عیسی بن سوره ترمذِي، محمد بن غالب تمار، محمد بن نصر مروزِي، محمد بن نضر بن سلمه عامرِي، محمد بن نضر بن عبدالرحمن همدانِي، محمد بن هارون بن حُمید بن مُجَدَّر، محمد بن یحیی ذُهلِي، محمد بن یحیی بن سلیمان وراق، محمد بن یحیی بن مالک ضبِي، محمد بن یزید ابن ماجه قزوینِي، محمد بن یوسف فربرِي، محمد بن یوسف بن عیسی بن طباع، مسلم بن حجاج قشیرِي نیشابورِي، هیثم بن خَلَف دُورِي، یحیی بن معین، أبوالأحوص قاضِي عُکبَرا، أبوحاتم محمد بن إدریس خنظلِي رازِي، أبوزُرعه عبیدالله بن عبدالکریم رازِي و عده أی دیگر روایت کرده اند.(1 و 10)
   بَرقانِي از قول حسین بن علِي تمیمِي و از از أبوعَوَانه یعقوب بن إسحاق إسفراینِي و او از أبوبکر مَرُّوذِي روایت نموده، که گفت: از أحمد بن حنبل راجع به محمود بن غَیلان سؤال کردم، گفت: او ثقه است، حدیث او را می شناسم، و او صاحب سنت بود، و به سبب قرآن محبوس گردید. محمد بن علِي صُورِي از خَصِيب بن عبدالله قاضِي در مصر، و او از عبدالکریم بن أبِي عبدالرحمن نسائِي و او از پدرش روایت نموده، که می گوید: محمود بن غیلان عدوِي مروزِي ثقه است. محمد بن إسحاق ثقفِي سراج می گوید: إسحاق بن راهویه را دیدم، که بر بالای دابه محمود بن غیلان ایستاده بود، و او برای ما حدیث می گفت. عبدالله بن محمد بن سیار به نقل از محمود بن غَیلان می گوید: إسحاق بن راهویه از من دو حدیث شنیده است.(2 و 7) مسلمه بن قاسم أندلسِي می گوید: محمود بن غیلان مروزِي عَدَوِي ثقه است.(10)
   إمام أبومحمد عبدالرحمن بن أبِي حاتم رازِي در کتاب الجرح والتعدیل آورده است: پدرم و أبوزرعه از أبوأحمد محمود بن غیلان مروزِي حدیث روایت کرده اند، و از پدرم راجع به وی پرسیدم، گفت: ثقه است.(5)
   إمام محمد بن حبان بستِي در کتاب تقریب الثقات أبومحمد محمود بن غیلان مَروزِي عَدَوِي را در شمار ثقات آورده، و می نویسد: موصوف از جمله اتباع تابعین بوده، و در سال 239 هجری قمری وفات یافته است.(6)
    إمام حافظ أبوبکر أحمد بن علِي بن ثابت معروف به خطیب بغدادِي در تاریخ بغداد می نویسد: أبوأحمد محمود بن غیلان مَروَزِي به بغداد آمد، و در این شهر مجلس حدیث بر پا داشت، و از او اهالی بغداد از جمله إسحاق بن حسن حربِي، أبوالأحوص محمد بن هیثم قاضِي، حسن بن علِي مَعمَرِي، هیثم بن خلف دُورِي، أبوالقاسم بَغَوِي، محمد بن هارون بن مُجَدَّر و دیگران حدیث روایت نموده اند.(3)
   إمام شهاب الدین أبِي الفلاح عبدالحي بن أحمد بن محمد ابن عماد حنبلِي در کتاب شذرات الذهب آورده است: أبوأحمد محمود بن غیلان مروزِي محدث مرو در سال 239 هجری قمری وفات یافت. ابن ناصرالدین می گوید: از وی بخارِي، مسلم، ترمذِي، نسائِي، ابن ماجه و دیگران حدیث روایت نموده اند، و او حافظِي ثقه بوده است.(8)
    إمام محمد بن إسماعیل بخارِي، أبِي عبدالرحمن نسائِي، أبوالقاسم عبدالله بن محمد بَغَوِي و عبدالباقِي بن قانع می گویند: محمود بن غیلان عدوِي مَروَزِي در سال 239 هجری قمری وفات یافته است. و بخارِي و نسائِي وفات او را در ماه رمضان گفته اند.(2)
   إمام أبوعبدالله شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان ذهبِي در کتاب سیر أعلام النبلاء می نویسد: حاکم نیشابورِي در تاریخش آورده است: محمد بن عبدالله در مرو از قول أبورجاء محمد بن حَمدَوِیه مَروَزِي می گوید: محمود بن غَیلان در سال 246 هجرِي قمری به حج رفت، و باز به مَرو برگشت، و ده شب از ماه ذی القعده سال 249 هجری قمری باقی مانده بود، که وفات یافت. و صحیح آن است که وفات وی در ماه رمضان بوده است.(7)
   عزالدین ابن اثیر در تاریخ کامل آورده است: در این سال(239 هجری قمری) محمود بن غیلان مروزی ابو احمد که از آموزگاران بخاری، مسلم و ترمذی بود بدان سرای شتافت.(9)
منابع و مآخذ:
1 – تهذیب الکمال – جلد بیست و هفتم – از صفحه 305 الی صفحه 309 – به شماره 5819 – تالیف حافظ جمال الدین مزِي - عربی.
2 – تهذیب التهذیب – جلد پنجم – صفحه 366 – به شماره 7690 – تالیف حافظ ابن حجر عسقلانِي – عربی.
3 – تاریخ بغداد – جلد پانزدهم – صفحه 104 و 105 – به شماره 7025 – تالیف خطیب ابوبکر أحمد بن علِي بغدادِي – عربی.
4 – تاریخ کبیر – جلد هفتم – قسم اول از جزء چهارم – صفحه 404 – به شماره 1769 – تالیف إمام محمد بن إسماعیل بخارِي- عربی.
5 – الجرح والتعدیل – جلد هشتم – صفحه 334 – به شماره 14647/ 1340 – تالیف إمام أبومحمد عبدالرحمن بن أبوحاتم رازِي – عربی.
6 – تقریب الثقات – صفحه 1133 – به شماره 13284 – تالیف محمد بن حبان بستی – عربی.
7 – سیر أعلام النبلاء – جلد  سوم – صفحه 94 و 95 – به شماره 2048 – تالیف أمام أبوعبدالله شمس الدین ذهبِي – عربی.
8 – شذرات الذهب – جلد دوم – صفحه 218 – حوادث سال 239 هجری قمری – تالیف شهاب الدین ابن عماد حنبلِي – عربی.
9 – تاریخ کامل – جلد نهم – صفحه 4132 – حوادث سال 239 هجری قمری – تالیف عزالدین ابن اثیر، ترجمه حمیدرضا آژیر – فارسی.
10 – موسوعة الحدیث – معلومات عن الراوِي – عربی.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

إبراهیم بن عبدالله هروی:

  -     حافظ استاد أبوإسحاق إبراهیم بن عبدالله بن حاتم هروِي ساکن بغداد شخصیتی متکلم، قارِي، صدوق و یکی از مشاهیر محدثین بوده، و اصل او از ه...