-:
فقیه مغرب حافظ أبوعبدالله محمد بن إبراهیم بن
عبدوس بن بشیر قیروانِي مالکِي از بزرگترین یاران فقیه مشهور مالکِي أبوعبدالله
محمد بن عبدالسلام سَحنُون تنوخِي می باشد. وی شخصیتی ثقه، متواضع، پرهیزگار و
إمام برجسته در فقه بوده است. موصوف به عمر 85 سالگی در سال 260 هجری قمری درگذشت.
و از تالیفات او است: ا – المجموعه. 2 – الوثائق.
منابع
و مآخذ:
1 –
سیر اعلام النبلاء – جلد سوم – صفحه 259 – به شماره 2270 – طبقه بیست و چهارم –
تالیف امام شمس الدین ذهبی – عربی.
2 –
سایت رسمی شیخ أبِي عبدالمعز محمد علِي – تاریخ اخذ سه شنبه 18 دسامبر 2018
میلادی. عربی.
ب - محمد بن عَبدُوس سَلَمِي
بَغدادِي:
إمام، حجت
و حافظ أبوأحمد محمد بن عَبدُوس بن کامل السَّرَّاج سَلَمِي بَغدادِي دوست عبدالله
پسر إمام أحمد بن حنبل بوده است. بعضی از مؤرخین اسم پدرش را عبدالجبار و لقبش را
عَبدُوس گفته اند. موصوف از علِي بن جَعد، أحمد بن جَنَاب، داؤد بن عمرو ضَبِي، أبوبکر
بن أبِي شَیبه و مردمانی زیادی دیگر حدیث روایت نموده، و از او جعفر خُلدِي، أبوبکر
نَجَّاد، دَعلَج، طَبرانِي، ابن ماسی و دیگران روایت کرده اند. أبوالحُسین بن مُنادِي
می گوید: موصوف در حفظ و شناخت حدیث از نوادر بود، و اکثر محدثین او را ثقه گفته،
و در حفظ حدیث کم نظیرش خوانده اند. ابوالحسین بن منادِي می گوید: او با عبدالله
بن أحمد بن حنبل مثل برادر بود، و در آخر ماه رجب یا اول شعبان سال 273 هجری قمری
وفات یافت، خدایش بیامرزد.
منابع و مآخذ:
1 -
سیر اعلام النبلاء – جلد سوم – صفحه 427 – به شماره 2487 – طبقه شانزدهم – تالیف
إمام أبوعبدالله شمس الدین ذهبِي – عربی.
ج - محمد بن عَبدُوس کوفِي جَهشَیارِي:
أبوعبدالله محمد بن عَبدُوس بن عبدالله کُوفِي جَهشَیارِي کاتب أخبارِي و
مؤرخ مشهور در کوفه متولد گردیده است. پدرش عَبدُوس جهشیارِي در خدمت أبوالحسن
علِي بن جَهشَیار و دولت عباسِي بود، گاهی هم وظایف عسکری را انجام می داد، چنان
که در عملیات برای پاکسازی قرامطه شرکت کرد. أبوعبدالله محمد جهشیارِي در دیوان
های بغداد کار می کرد، و برای علِي بن عیسی وزیر و مقتدر بالله خلیفه عباسِي خدمت نمود، موصوف در هفدهم ماه ذی قعده سال 331
هجری قمری مطابق بیست و سوم ماه ژوئیه سال 943 میلادِي در بغداد وفات یافت. از
تالیفات او است: 1 – کتاب الوزراء والکتاب. 2 – أخبار المقتدر عباسِي. 3 – أسمار
العرب والعجم والروم و غیرهم. – قصه ها و افسانه های اعراب، فارسیان و رومیان - 4 –
میزان الشعر و أنواع العروض. 7 – می گویند: ابن عبدوس جهشیاری اقدام به تالیف
کتابی به شیوه کتاب الف لیلة و لیلة – هزار و یک شب – نمود، و در آن هزار قصه و
افسانه از قصه ها و افسانه های عرب را انتخاب کرد، و چهارصد و هشتاد آن را نوشت،
که هر قصه آن محتوی حدود پنجاه ورق بود، و می خواست که آن را به هزار برساند، اما
به تکمیل آن توفیق نیافت.
منابع و مآخذ:
1 – مقدمه کتاب الوزراء والکتاب – به تحقیق مصطفی
السقاء، إبراهیم الأنبارِي و عبدالحفیظ شبلِي – عربی.
2 - کشف الظنون – جلد ششم – صفحه 30 – تالیف حاجی
خلیفه - عربِي.
3 – اعلام زرکلی – جلد ششم – صفحه 256 – حرف میم –
تالیف خیرالدین زرکلِي – عربی.
4 – ویکیبیدیا الموسوعة الحرة (دائرة المعارف عربی) –
آخرین تعدیل 7 می سال 2017 میلادِي ساعت 26/ 20 دقیقه – عربی.
5 – ویکی پدیا دانشنامه آزاد – آخرین تعدیل 1 دسامبر
سال 2016 میلادی – ساعت 41/ 20 دقیقه – عربی.
د - أحمد بن محمد بن عَبدُوس عنزِي نیشابورِي طرائِفِي:
شیخ مسند
الأمین أبوالحسن أحمد بن محمد بن عَبدُوس بن سلمه عنزِي نیشابورِي طرائفِي بوده، و
از محمد بن أشرس، سرِي بن خزیمه و اکثراً از عثمان بن سعید دارمِي حدیث شنیده، و
از او حافظ أبوعلِي، أبوالحسین حجاجِي، حاکم، أبن محمش، سلمِي، یحیی بن مزکِي و
دیگران شنیده اند. حاکم می گوید: او مردی راستگو بود، و برایم گفت: من در سال 284
هجری قمری برای تجارت در بغداد اقامت داشتم، و من از وی هیچ گونه کلمۀ زشتی را
نشنیدم. موصوف در ماه رمضان سال 346 هجری قمری درگذشت، و بر جنازۀ او أبوالولید
فقیه نماز گزارد.
منابع و مآخذ:
1 – سیر أعلام النبلاء – جلد سوم – به شماره 3154 -
صفحه 844 – طبقه بیستم – تالیف أمام أبوعبدالله شمس الدین ذهبی – عربی.
ها - أحمد بن محمد بن عَبدُوس
حاتمِي نیشابورِي شافعِي:
أبوالحسن
أحمد بن محمد بن عَبدُوس بن حاتم حاتمِي نیشابورِي از فقهای مذهب شافعِي و از
فضلاء و شخصیتی عالم، أدیب، فقیه، حاسب، کاتب و اصولِي بوده است. موصوف از جماعت
کثیری از علمای خراسان، عراق و حجاز و از آن جمله أبوالعباس أصم حدیث شنیده، و در
کهولت در روز جمعه آخر ماه رمضان سال 385 هجری قمری وفات یافته است.
منابع و مآخذ:
1 – تاریخ اسلام – جلد بیست و هفتم – صفحه 337 –
تالیف امام ذهبِي – عربی.
2 – اللباب فِي تهذیب الأنساب – جلد اول – صفحه 221 –
باب الحاء - تالیف عزالدین أبوالحسن علِي بن أثیر جزرِي – عربی.
و - أحمد بن محمد بن عَبدُوس نَسوِي مروزِي:
أبوبکر
أحمد بن محمد بن عبدوس نسوِي مروزِي محدث مرو می باشد، که از أبوالقاسم علِي بن
أبِي العتب، بکیر بن حسن رازِي حداد و جماعتی دیگر حدیث روایت نموده، و از او فقیه
أبومحمد عبدالله بن یوسف جوینِي، حسن بن قاسم مروزِي و فقیه محمد بن حسن مروزِي
روایت کرده اند. وی بعد از سال 400 هجری قمری می زیسته است.
منابع و مآخذ:
1 – سیر اعلام النبلاء – جلد سوم – صفحه 1104 – طبقه
بیست و دوم – تالیف امام ابوعبدالله شمس الدین ذهبی – عربی.
ز - علِي بن محمد بن حسین بن عَبدُوس
کوفِي نحوِي:
أبوالحسن
علِي بن محمد بن حسین بن عَبدُوس کوفِي نحوِي بوده است. و او راست: 1 - کتاب
البرهان فی علل النحو. 2 - کتاب میزان الشعر با لعروض. 3 - کتاب معانی الشعر. 4 -
کتاب معانی التمحید و الدعاء.
منابع و مآخذ:
1 -
کشف الظنون - جلد پنجم - صفحه541 – تالیف حاجی خلیفه – عربی.
2 -
لغت نامه دهخدا - جلد اول - صفحه 375 – تالیف علامه علی اکبر دهخدا - به نقل از
کتاب الفهرست ابن ندیم – فارسی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر