مَخرَمَه بن سُلیمان أسَدِي وَالِبِي مَدَنِي بوده،
و والبه شاخه أی از بنِي أسد بن خُزَیمَه می باشد. مخرمه در مدینه در سال 60 هجری
قمری متولد گردید، در آن شهر زندگی می کرد، و در سال 130 هجری قمری در واقعه قدید به شهادت رسید.(1، 2 و 7) موصوف
از عبدالله بن جعفر هاشمِي، عبدالله بن عباس قرشِي، عبدالله بن زُبَیر أسدِي، أسماء
دختر حضرت أبوبکر صدیق، سائب بن یزید، کُرَیب مولای ابن عباس، إبراهیم بن محمد بن
طَلحه بن عبیدالله قرشِي، زید بن خالد جهنِي، عبدالرحمن بن هُرمُز أعرَج، نافع بن
جُبَیر بن مُطعِم و دیگران حدیث روایت نموده، و از او عَمرو بن شُعَیب، عبد رَبِّه
بن سعید بن قیس بن عمرو أنصارِي، سعید بن أبِي هِلال لیثِي، عِیاض بن عبدالله فِهرِي،
مالِک بن أنس أصبحِي، ضَحاک بن عُثمان بن عبدالله بن خالد حِزَامِي، عبدالرحمن بن أبِي
زَناد قرشِي، عبدالله بن عبدالله أموِي، عثمان بن محمد بن مغیره بن أخنس ثقفِي،
عُمر بن واقِد أسلَمِي پدر واقِدِي، أبوبکر بن عبدالله بن أبِي سَبره، بُسر بن
سعید حضرمِي و دیگران روایت نموده اند.(1 و 8) عباس دُورِي به نقل از یحیی ابن مَعِین
او را ثقه گفته است.(1)
إمام ابومحمد عبدالرحمن بن ابو حاتم رازی در
کتاب الجرح والتعدیل می نگارد: از پدرم شنیدم، که می گفت: از مخرمه بن سلیمان
مدینِي کُرَیب حدیث روایت نموده، و او صالح الحدیث و ثقه است.(3)
إمام محمد
بن حبان بستِي در کتاب تقریب الثقات مَخرَمَه را در شمار ثقات آورده، و می نویسد:
مَخرَمَه بن سُلَیمَان أسَدِي از أسَد خُزَیمَه و از اتباع تابعین و از اهالی
مدینه بوده است.(4)
در تاریح
کبیر آمده است: مخرمه بن سلیمان أسدِي مدنِي از اولاد اسد خزیمه بوده، از کریب
حدیث شنیده، و امام مالک بن أنس از او حدیث روایت کرده است.(5)
محمد بن
سعد در کتاب طبقات آورده است: مخرمه بن سلیمان والِبِي مردی کم حدیث بوده است.
واقدِي می گوید: مخرمه بن سلیمان والِبِي را گروه حروریه (خوارج بسرکردگی مختار بن
عبدالله بن مازن معروف به ابوحمزه شارِي خارجی) در منطقه قُدید در سال 130 هجری
بقتل رسانید ند، و او در آن هنگام 70 ساله بود.(6)
إمام شمس
الدین ذهبِي در کتاب سیر اعلام النبلاء می نویسد: مَخرمَه بن سلیمان والبِي مدنِي
از ثقات تابعین بود، و در روز واقعه قُدَید در ماه صفر سال 130 هجری قمری به قتل
رسید. این واقعه در منطه قدید در نزدیک مکه رخ داد، و در این واقعه در حدود سیصد
نفر از اهالی مدینه به قتل رسیدند، و اهالی مدینه منهزم شدند.(7) چنان که زنی این
شعر را سرود:
مَا لِلِزَّمَان
وَ مَالِیَه أَفنَت قُدَیدُ
رجَالِیَه فلأبکین سریره و لأبکِين علانیه
ابوالفرج
اصفهانی می گوید: در واقعه قدید 2230 نفر بقتل رسیدند، که از آن جمله 450 نفر از
قریش، 80 نفر از انصار، و از موالی و بقیه مردم 1700 نفر بودند. و از جمله قریشیان
40 نفر شان از بنی اسد بودند.(9)
منابع و مآخذ:
1 – تهذیب الکمال – جلد بیست و هفتم – صفحه 328، 329
و 330 – به شماره 5830 – تالیف حافظ جمال الدین مزِي – عربی.
2 -
تهذیب التهذیب - جلد پنجم - صفحه371 – به شماره 7702 - تالیف ابن حجر عسقلانی – عربی.
3 –
الجرح والتعدیل – جلد هشتم – صفحه 415 – به شماره 14966/ 1659 – تالیف ابن ابوحاتم
رازی – عربی.
4 –
تقریب الثقات – صفحه 1135 – به شماره 13312 – تالیف امام محمد بن حبان بستِي
خراسانِي – عربی.
5 –
تاریخ کبیر – جلد هشتم – صفحه 15 – به شماره 1983 – تالیف امام محمد بخاری – عربی.
6 –
طبقات – جلد ششم – صفحه 195 – تالیف محمد بن سعد کاتب واقدِي – ترجمه دکتر محمود
مهدوِي دامغانِي – فارسی.
7 –
سیر اعلام النبلاء – جلد دوم – صفحه 119 و 120 – به شماره 802 – تالیف امام
ابوعبدالله شمس الدین ذهبِي – عربی.
8 –
سایت موسوعة الحدیث – معلومات عن الراوی – عربی.
9 – پایگاه اطلاع رسانی آیت الله العظمی مکارم شیرازی
– مقاله ابوحمزه شارِي به نقل از کتاب الاغانی ابوالفرج اصفهانی – عربی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر